Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

"ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΣΙΓΑΝ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΛΕΙΝ"




Παρουσιάζουμε σήμερα την εισαγωγική Ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας κ.κ. Ιερωνύμου στην έκτακτη Συνέλευση της Ιεραρχίας κατά την 24ην Ιουνίου ε.ε.
Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου έτυχε ευρείας κριτικής.
* Από πολλούς θεωρήθηκε ως επιθετική ενέργεια εναντίον αδελφών του Αρχιερέων. Είναι αυτοί που θέλουν την Εκκλησία να έχει φωνή.

*Από άλλους θεωρήθηκε ως πολύ επιτυχημένη τοποθέτηση, η οποία ανταποκρίνεται στο αίτημα του κοινωνικού σώματος, κυρίως δε των πολιτικών.
Είναι αυτοί που θέλουν την Εκκλησία κλεισμένη στο κλουβί της! Να είναι ντροπαλή κόρη, από σιωπηλή έως άφωνη.

Κάλεσε τους Ιεράρχες να μεταφερθούν από το Εγώ στο Εμείς. Και με τον τρόπο αυτό να ενεργήσουν Συνοδικά και συνολικά, να αναστήσουν το Συνοδικό Σύστημα και την Συνοδική Συνείδηση μέσα τους.

Ο χρόνος θα δείξει πόσο επιτυχής είναι η τοποθέτηση του νέου Αρχιεπισκόπου.
Θα καταφέρει άραγε να τιθασεύσει τους Ιεράρχες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι, κυρίως δε πνευματικοί, Ηγέτες; Θα απεμπολήσουν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου; Θα ανεχθούν το μαστίγωμα της συνειδήσεώς των, εάν κατηγορηθούν ως δειλοί και άτολμοι;

Θα κατορθώσει ο Αρχιεπίσκοπος να αναστήσει το Συνοδικό Σύστημα και την Συνοδικότητα; Το ένα άκρο είναι να ομιλούν όλοι και για όλα τα θέματα! Το άλλο άκρο είναι να ομιλεί μόνον ένας, να καταλήξουμε δηλ. στην Αρχή του Ενός!

Γενική είναι η εκτίμηση, ότι σήμερα δεν υπάρχει ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ! Η Ιερά Σύνοδος, προσκαλουμένη να συνεδριάσει για δύο ή τρεις ημέρες κάθε μήνα, έχει καταντήσει να είναι σκιώδες συλλογικό όργανο Διοικήσεως! Ουσιαστικά στην Εκκλησία της Ελλάδος δεν υπάρχει Διαρκής Ιερά Σύνοδος!
Αλλά γι αυτό δεν ευθύνονται οι Ιεράρχες- Μέλη της. Ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος συγκαλεί το Σώμα. Εκείνος προσδιορίζει την Συνοδικότητα και την συλλογικότητα των Ιεραρχών. Εκείνος ωθεί τους Ιεράρχες προς το «Εγώ» ή προς το «Εμείς». ‘Οταν δεν λειτουργεί το «Εμείς» τότε μοιραίως εμφανίζεται το «Εγώ».

Το αρρωστημένο αυτό καθεστώς δεν το δημιούργησε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος. Το βρήκε! Οι Αρχιεπίσκοποι συνήθως ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ την Ιερά Σύνοδο. Δεν την θέλουν, διότι περιορίζει δραστικά την παντοδυναμία τους! Αρέσκονται στην Αρχή του Ενός ανδρός.

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος ορθώς συνέλαβε το πρόβλημα. Θα κατορθώσει όμως να σπάσει το απόστημα; Και μόνο για αυτό, αν το κατορθώσει, θα καταγραφή σαν Μεγάλος Αρχιεπίσκοπος.
Καλό κουράγιο, Μακαριώτατε, και καλή επιτυχία στο στόχο Σας!

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ


Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008, Ώρα 11.30 μ.μ.




-----------------------------


Εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου στη Σύγκληση της Ιεραρχίας (24-06-2008)


Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἅγιοι ἀρχιερεῖς,Εὑρισκόμενος σήμερα ἀνάμεσά σας, στήν τιμητική καί ὀδυνοποιό θέση τοῦ Προέδρου τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἀδελφός μεταξύ ἀδελφῶν ὡς ἐλάχιστος ἐν ἀνθρώποις καί χάριτι Θεοῦ διά τῶν τιμίων ψήφων σας πρῶτος μεταξύ ἴσων, ὀφείλω καί ἐπιθυμῶ νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου πρῶτα στόν παντεπόπτη Κύριο καί Θεό ἡμῶν γιά τίς φανερές καί ἀφανεῖς δωρεές καί εὐεργεσίες Του πρός τό πρόσωπό μου καί στή συνέχεια πρός ὅλους ἐσᾶς καί πρός τόν καθένα προσωπικά γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη πού ἐπιδεικνύετε πρός τήν ἐλαχιστότητά μου.Ἀναμφίβολα, ἡ σύναξη τῆς Ἱεραρχίας μέ σκοπό τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐκλογή νέων ἐπισκόπων εἶναι μία ἀπό τίς κορυφαῖες στιγμές στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί, βεβαίως, μία ἀπό τίς σημαντικότερες καί πλέον ἀπαιτητικές καί ὑπεύθυνες λειτουργίες τοῦ συνοδικοῦ μας συστήματος.Θά ἤμουν, ὅμως, ἀσυνεπής πρός τόν ἑαυτό μου καί τίς πεποιθήσεις μου ἀλλά καί πρός ὅσα ἔχω διατυπώσει γραπτῶς καί προφορικῶς στό ἐγγύς καί στό ἀπώτερο παρελθόν, ἐάν δέν δήλωνα εὐθαρσῶς καί ἐκ προοιμίου ὅτι στόχος καί ἐπιθυμία μου εἶναι οἱ Σύνοδοι τῆς Ἱεραρχίας νά μήν συγκαλοῦνται μέ ἀποκλειστικό θέμα τῶν ἐργασιῶν τους τίς ἐπισκοπικές ἐκλογές.Ὀφείλω νά ὁμολογήσω, ὅτι ἐπί μακρό χρονικό διάστημα μέ βασάνισε τό δίλημμα ἐάν ὄντως ἔπρεπε νά συγκληθεῖ ἡ Ἱεραρχία αὐτή τή χρονική στιγμή ἤ νά ἀναβληθοῦν οἱ ἐκλογές γιά ἀργότερα.Στό μικρό χρονικό διάστημα πού ἔχει διατρέξει ἀπό τήν ἀνάληψη τῶν νέων καθηκόντων μου ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος μέχρι σήμερα, ἐργάζομαι ἐντατικά, μελετώντας εἰς βάθος τά συσσωρευμένα τεράστια προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε ἤ θά κληθοῦμε σύντομα νά ἀντιμετωπίσουμε τόσο στό ἐσωτερικό τῆς Ἐκκλησίας ὅσο καί στή σχέση μας μέ τόν σύγχρονο ραγδαία ἐξελισσόμενο καί ἀποχριστιανιζόμενο κόσμο, τίς πολιτισμικές καί κοινωνικές ἐξελίξεις, τά καινοφανῆ ἠθικά καί βιοηθικά διλήμματα καί συγχρόνως τήν ἀγωνία του λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί ὅσων στέκονται καλοπροαίρετα καί κριτικά ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία καί περιμένουν ἀπό ἐμᾶς λόγο καί ἔργο πού νά ἀποπνέει τήν ὀσμή τῆς Θείας Χάρης, νά φανερώνει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί νά ὑποδεικνύει στούς ἀνθρώπους ὅτι ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει παραμυθία καί ἐλπίδα ἐν Χριστῷ ἀναστάντι. Ὅσο περισσότερο ἐνημερώνομαι καί ἀποτυπώνονται μέσα μου οἱ καταγραφές τῶν προβλημάτων καί συνειδητοποιοῦνται οἱ διαστάσεις τους˙ ὅσο περισσότερο γίνονται ἐμφανεῖς οἱ ἐκκρεμότητες πού ὑπάρχουν καί ἀπαιτοῦν διαφάνεια στή διαχείρισή τους˙ ὅσο περισσότερο γίνεται ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη ἐκκαθάρισης ζητημάτων πού ἅπτονται ἠθικῶν, οἰκονομικῶν καί διοικητικῶν ὑπερβάσεων καί ἐκτροπῶν, καί συγχρόνως ὅσο περισσότερο γίνεται ἐπιγνωστό τό μέγεθος τῶν προκλήσεων πού γεννᾶ ἡ ραγδαίως ἀποχριστιανιζόμενη ἐποχή μας, τόσο περισσότερο ἐνισχύονται μέσα μου δύο βασικές πεποιθήσεις:


1.Τά σύγχρονα δεδομένα δέν επιτρέπουν τήν πολυτέλεια ἀποσπασματικών, πρόχειρων, βεβιασμένων καί ἀβασάνιστων ἀπαντήσεων στίς ἐντός καί ἐκτός τῶν τειχῶν μας συσσωρευόμενες προκλήσεις καί ἐκκρεμότητες. Σήμερα, ἴσως ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀπαιτεῖται νηφάλιος, οὐσιαστικός, θεολογικά κατοχυρωμένος, ἐνδελεχής καί ρεαλιστικός σχεδιασμός γιά τό πῶς ὀφείλουμε νά σταθοῦμε ἀπέναντι σέ αὐτά τά δεδομένα, δηλαδή πῶς θά σταθοῦμε μέ συνέπεια στό ὕψος τῶν ἀπαιτήσεων τῆς ἀποστολῆς πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, ἀλλά καί πῶς θά διακονήσουμε τίς ἀνάγκες, τίς ἀγωνίες καί ἐν τέλει τή σωτηρία τοῦ ποιμνίου μας καί θά ἀντικρύσουμε τήν κρίση τῆς Ἱστορίας.


2.Δέν ὑπάρχουν περιθώρια γιά ἀτομικούς σχεδιασμούς καί μεμονωμένες αὐτόνομου χαρακτήρα πρωτοβουλίες. Ἡ ἐποχή μας, ἀλλά καί τό ἐκκλησιαστικό ἦθος καί ἔθος δέν ἐπιτρέπουν τίς αὐτάρεσκου χαρακτήρα αὐτοπροβολές καί ἐπιδείξεις προσωπικῶν ἐπιλογών ἐπί θεμάτων γιά τά ὁποῖα ἐκκρεμεῖ καί ἀπαιτεῖται μιά συνοδικῶς ἐπεξεργασμένη καί θεολογικῶς τεκμηριωμένη ἀντιμετώπιση. Ἰδιαιτέρως, μάλιστα, ὅταν πρόκειται γιά ζητήματα, τά ὁποῖα ἔχουν συσσωρεύσει ἐρωτηματικά καί ἀμφισβητήσεις σχετικά μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο διαχειριστήκαμε καί διαχειριζόμαστε θέματα, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν ἠθική ἀκεραιότητα, ἐκκλησιαστικό φρόνημα, διαφάνεια, νομιμότητα καί σεβασμό στίς πολιτικές καί πολιτειακές ἀρχές. Θέλω νά εἶναι σαφές, ὅτι ἡ μέχρι στιγμῆς σιωπή μου δέν εἶναι παθητική ἀλλά ἑκούσια καί συνειδητή ἐπιλογή, ὑπό τό κράτος βαθειᾶς περισυλλογῆς καί ἐπιγνώσεως τῶν προβλημάτων καί τῶν προκλήσεων πού καλούμαστε νά διαχειριστοῦμε. Ὑπάρχει καιρός τοῦ λαλεῖν καί καιρός τοῦ σιγᾶν. Ἡ Ἐκκλησία δέν φοβήθηκε οὔτε φοβᾶται νά ὑπερασπιστεῖ τήν ἀλήθειά Της ἔναντι οἱουδήποτε θεσμοῦ ἤ προσώπου πού παρουσιάζεται νά τήν ὑπονομεύει ἤ νά τήν ἀπειλεῖ. Ὅμως οἱ μεμονωμένες δονκιχωτικές ὑπερβολές καί παρεμβάσεις καί οἱ αὐτονομημένες ἀγωνιστικές ἐξάρσεις, ὅταν μάλιστα δέν εἶναι ἐντελῶς σαφές ἐάν ἀντανακλοῦν κυρίως ἀτομικές φιλοδοξίες ἤ στόχους καί πάντως δέν ὑπηρετοῦν ἐντέλει τό καλῶς νοούμενο συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας δέν συνιστοῦν καλά ἔργα. Τέτοια φαινόμενα θέτουν σέ κίνδυνο καί ὑποσκάπτουν τήν ἐγκυρότητα καί τή σοβαρότητα τῶν θέσεων μας ἔναντι τῆς σύγχρονης πραγματικότητας, ἀφοῦ συνεπάγονται τελικά τή συγκαταρίθμηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀπόψεων καί τοποθετήσεων ἀνάμεσα στίς ποικίλες λαϊκιστικές ἤ ἀντιδραστικές ἀπόψεις, πού προσφέρουν πρός κατανάλωση τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης. Ἡ Ἐκκλησία δέν νομιμοποιεῖται νά λέει κούφια λόγια, θορυβώντας ὡς κύμβαλο ἀλαλάζον, ἀλλά ὀφείλει νά ἔχει λόγο οὐσιαστικό, ἀγαπητικό καί σωστικό καί πάντως ὄχι συνθηματολογικό, ἐκκοσμικευμένο καί διασπαστικό. Ἐν ὀλίγοις, ἔχουμε χρέος νά ἐγκαταλείψουμε τό «Ἐγώ» καί νά κινηθοῦμε στό πλαίσιο τοῦ «Ἐμείς». Εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος, καί προσωπικά δέν αἰσθάνομαι ὅτι ἔχω ἄλλη ἐπιλογή ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, παρά νά σᾶς καλέσω ὅλους καί τόν καθένα προσωπικά σέ ἀδιαπραγμάτευτη δέσμευση γιά εἰλικρινή συνεργασία, σύμπνοια καί ἀδιάλειπτη προσπάθεια κατανοήσεως αλλήλων «εἰς παροξυσμόν ἀγάπης καί καλῶν ἔργων». Θέλω νά σᾶς καλέσω νά ἀξιοποιήσουμε ἔργῳ καί λόγῳ τίς ἁγιασμένες δυνατότητες πού μᾶς προσφέρει καί μᾶς ἐξασφαλίζει τό συνοδικό μας σύστημα, τό ὁποῖο ὀφείλουμε νά ἐνεργοποιήσουμε πλήρως καί ἀκόμη περισσότερο νά τό προστατεύσουμε.Ἐδώ ἀκριβῶς ἑστιάζεται καί ὁ πυρήνας τοῦ μεγάλου μου διλήμματος, στό ὁποῖο ἀναφέρθηκα ἐκ προοιμίου, σχετικά μέ τή σύγκλιση τῆς Ἱεραρχίας αὐτή τή χρονική στιγμή.Ἀπό τή μία πλευρά εἴχαμε νά ἀντιμετωπίσουμε τή δέσμευση ἔναντι τοῦ νόμου, ὁ ὁποῖος ἐπιβάλει τήν πλήρωση τῶν κενῶν μητροπολιτικῶν θέσεων τό ἀργότερο ἐντός ἑξαμήνου ἀπό τῆς χηρείας τους, ἀλλά καί τήν πίεση πού προκαλοῦν τά συσσωρευόμενα προβλήματα στίς χηρεύουσες μητροπόλεις. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά μας συνεῖχε ἡ αἴσθηση, ὅτι δέν εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀντιμετωπίσουμε μέ πληρότητα καί νηφαλιότητα τά μείζονα καί καυτά ζητήματα καί τίς προκλήσεις, πού ἔχουν ἤδη ἀναφανεῖ ἤ εἶναι ὁρατά στό βάθος τοῦ ὁρίζοντα.Πρός ἀποφυγή παρερμηνειῶν, σπεύδω νά διευκρινίσω τί ἀκριβῶς ἐννοῶ ὅταν λέω δέν εἴμαστε ἕτοιμοι, θέτοντας δύο ἁπλά ἐρωτήματα:


1.Ἔχουμε τή συνείδησή μας ἥσυχη ὅτι λειτουργοῦμε ὄντως συνοδικά, ὅταν κάποιοι σπεύδουμε νά διατυπώνουμε θέσεις ἐπί θεμάτων γιά τά ὁποῖα δέν ἔχουμε πρῶτα ἐξασφαλίσει τεκμηριωμένες θεολογικές εἰσηγήσεις, ἀξιοποιώντας καί ἄλλα μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος – λαϊκούς ἤ κληρικούς καί πολύ περισσότερο τίς ἁρμόδιες συνοδικές ἐπιτροπές, ἀλλά ἐμμένουμε στήν ὑποτιθέμενη αὐτάρκεια μας, παραβλέποντας τήν κρισιμότητα τῶν θεμάτων καί ἀγνοώντας τίς θεολογικές προϋποθέσεις τῶν προβλημάτων καί τῆς ἀντιμετώπισής τους, ἀλλά καί τίς διαστάσεις καί προεκτάσεις πού μπορεῖ νά συνεπάγεται μιά ἀβασάνιστη τοποθέτησή μας;


2.Ἡ μή οὐσιαστική ἀξιοποίηση τῶν συνοδικῶν ἐπιτροπῶν καθώς καί ἄλλων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν καλύτερα ἀπό ἐμᾶς τά νομικά, τά ἐθνικά, τά διεκκλησιαστικά, τά κοινωνικά, τά πολιτικά ἤ τά πολιτειακά θέματα, ὥστε νά εἴμαστε σέ θέση, ἀξιοποιώντας τίς γνώσεις καί τίς συμβουλές τους, νά ἀποφαινόμαστε συνοδικῶς μετά λόγου γνώσεως, δέν ὑποδεικνύει μιά συρρίκνωση τῆς συνοδικότητας ἀπό τρόπο ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας σέ μιά ἁπλή διοικητική διαδικασία ψευδοδημοκρατικοῦ χαρακτήρα, παρουσιάζοντας ἐμᾶς στά μάτια τοῦ λαοῦ μας ὡς δοκησίσοφους, προχειρολόγους ἤ ἀνυποψίαστους γιά τή σύγχρονη πραγματικότητα, ἀλλά καί γιά τή θεολογία μας καθεαυτήν;Αὐτό τό ἔλλειμμα οὐσιαστικής συνοδικότητας, στήν εὑρεία καί οὐσιαστική της διάσταση, ὅπως τήν ὑπαινίχθηκα πρίν, κάνει ἐμφανεῖς τίς συνέπειές του μέ φαινόμενα, τά ὁποῖα εἶναι ἤδη ὁρατά στίς μέρες μας, καί τά ὁποῖα μέ προβληματίζουν προσωπικά καθώς φοβᾶμαι ὅτι κάποτε τραυματίζουν σοβαρά τό κῦρος μας ἤ προκαλοῦν σύγχυση στό λαό τοῦ Θεοῦ.Χαρακτηριστικά παραδείγματα οἱ ἐκδόσεις ἀνακοινωθέντων καί ἡ σπουδή γιά δηλώσεις, πού συχνά διέπονται ἀπό προβληματικές θεολογικές ἀπόψεις ἤ υἱοθετοῦν ἐκφράσεις καί διατυπώσεις οἱ ὁποῖες ἐγείρουν νομικά προβλήματα ἤ διχάζουν τό λαό τοῦ Θεοῦ, καλώντας τον νά ὁμαδοποιηθεῖ γύρω ἀπό κάποιους, πού αὐτοπροβάλλονται ὡς περισσότερο ἐθνικά ἤ ἠθικά εὐαίσθητοι ἀπό ὅλους τούς ἄλλους. Βεβαίως, στά ζητήματα πού ἀφοροῦν τή διαποίμανση τῶν Μητροπόλεων εἶναι σαφής ἡ ἀπόλυτη δικαιοδοσία τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχη. Ὅταν, ὅμως, πρόκειται γιά εὑρύτερα θέματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν συλλογικά τήν Ἐκκλησία, μήπως πρέπει νά εἴμαστε ἐγκρατέστεροι στούς λόγους μας καί πάντως ὀφείλουμε νά κινούμαστε μέ συνοδικότερο τρόπο; Πιστεύω ὅτι εἶναι καιρός νά ὑπερβοῦμε τίς κακές μας συνήθειες, τίς προσωπικές μας ἐξάρσεις, νά ἀρθοῦμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά συναντηθοῦμε στό «ἐμεῖς».


Τοῦτο πιστεύω ὅτι εἶναι δυνατόν νά ἐπιτευχθεῖ καί νά διευκολυνθεῖ θεσμικά, ἄν συμφωνήσουμε σέ μερικές βασικές ἀρχές, τίς ὁποῖες θά προσπαθήσω νά συνοψίσω σέ τέσσερα σημεῖα:


1. Πιστεύω, ὅπως ἐξ ἀρχῆς ἐτόνισα, ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας δέν πρέπει νά συγκαλεῖται μέ μοναδικό ἔργο τίς ἐκλογές ἀρχιερέων, ἀλλά συστηματικά δύο φορές κατ’ ἔτος, ὥστε νά ἐπεξεργάζεται καί νά τοποθετεῖται συλλογικά καί ἐμπεριστατωμένα ἐπί τῶν σοβαρῶν ζητημάτων.


2. Χρειάζεται νά ἐπανεξετάσουμε σοβαρά καί ὑπεύθυνα τή στελέχωση, τή δομή καί τή λειτουργία τῶν συνοδικῶν ἐπιτροπῶν, ὥστε νά λειτουργοῦν ὄντως προπαρασκευαστικά καί οὐσιαστικά, προετοιμάζοντας τά πρός συζήτηση ἀπό τήν Ἱεραρχία θέματα.


3. Νά προετοιμάζουμε καί νά συναποφασίζουμε τά θέματα πού χρήζουν ἐπεξεργασίας ἐγκαίρως, ὥστε σέ κάθε σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας νά καταρτίζεται ἤδη καί κατά τό δυνατόν στό μεγαλύτερό του μέρος ὁ κατάλογος τῶν θεμάτων τῆς ἑπομένης Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.


4. Εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι δέν εἴμαστε παντογνῶστες, καθώς καί ὅτι ἡ σύγχρονη πραγματικότητα εἶναι περιπλοκότερη, ἀπαιτητικότερη καί διαφορετική ἀπό ὅ,τι γνωρίζαμε καί μέ ὅ,τι διαλεγόμαστε ἀκόμη καί στό σχεδόν πρόσφατο παρελθόν. Ἑπομένως, ἡ ἀξιοποίηση ὅσων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δυνατόν νά μᾶς βοηθήσουν στό δύσκολο ἔργο μας δέν εἶναι ἐπιβεβλημένη μόνο ἀπό τό συνοδικό ἦθος, ἀλλά καί ἀπό τήν ἀντικειμενική πραγματικότητα.Τά θέματα λοιπόν τῆς προσεχοῦς τακτικῆς συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Ὀκτωβρίου θά ἀναφέρονται σέ δύο ἑνότητες. Σέ ἐκείνη τῆς στελεχώσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαίτερα στό Νόμο περί Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί σέ ἐκείνη τῆς ἀξιοποιήσεως τῶν διδομένων εὐκαιριῶν γιά τήν ἀνάπτυξη τῶν ὑλικῶν ὑποδομῶν πρός ἐξυπηρέτηση τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς διακονίας. Θέματα πού ἴσως φαντάζουν τεχνοκρατικά, ἀλλά πού στήν πραγματικότητα εἶναι βαθύτατα θεολογικά καί ἐκκλησιαστικά.Τά θέματα πάντως, πού καθημερινῶς ἀναφύονται εἶναι πολλά καί μεγάλα. Θέματα ἐκκλησιαστικά, διορθόδοξα, διαχριστιανικά καί διαθρησκευτικά. Θέματα κοινωνικά, ποιότητος ζωῆς καί ἤθους, περιβαλλοντικά. Ἡ ἀντικειμενική πραγματικότητα κάθε μέρα καί περισσότερο μᾶς προκαλεῖ καί μᾶς προσκαλεῖ.Τά θέματα αὐτά κάθε ἕνας ἀπό μᾶς ἔχει χρέος μέ γνώση τῶν θεολογικῶν προϋποθέσεων τῶν προβλημάτων τους καί τῆς ἀντιμετώπισής τους, νά τά καταθέσει στό Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας καί αὐτή ὄχι ἁπλῶς νά τά καταγράψει ἤ νά τά ἀναπτύξει ἤ νά τά ἐπεξεργασθεῖ θεωρητικά, ἀλλά νά τά ἐνδύσει μέ τό ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ καί νά τά κάνει χρήσιμα στό ἐκκλησιαστικό μας γίγνεσθαι. Σᾶς εὐχαριστῶ.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΑΣ ΖΗΤΟΥΝ ΜΙΑ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Με e-mail ελάβαμε το απρακάτω κείμενο. Το θεωρούμε σημαντικό. Εκφράζει το γενικό αίσθημα. Οι πιστοί ζητούν μια πιό δυναμική παρέμβαση της Εκκλησίας στα καθημερινά ζητήματα. Θέλουν να ακούγετι καθαρή και κρυστάλλινη η φωνή της! Δεν θέλουν μισόλογα. Δεν θέλουν συμβιβασμούς. Δεν θέλουν σιωπήν! Το ίδιο ζητούν καί από τον οικοδεσπότη του Blog οι αναγώστες του.
Παραθέτω το κείμενο αυτούσιο, αποκρύπτω τό όνομα του αποστολέως για λόγους τάξεως. Δεν εζήτησα την άδειά του για την ανάρτηση. Η αποστολεύς είναι Φιλόλογος Καθηγήτρια. Την ευχαριστώ θερμά.
--------------------
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.κ. Αμβρόσιε,
προσκυνώ με κάθε σεβασμό, ασπάζομαι την Δεξιάν Σας.
Πολύ συχνά ακούω από ποικίλα πρόσωπα πως η Εκκλησία και η Πολιτεία έχουν και πρέπει να έχουν διακριτούς ρόλους. Υποστηρίζουν βροντοφώνως πως η Εκκλησία δεν πρέπει να ασχολείται με θέματα που αφορούν την πολιτική, με θέματα κοινωνικής φύσεως και ηθικής τάξεως. Θέλουν την Εκκλησία να ασχολείται αποκλειστικώς με τα του οίκου της (Ακολουθίες, Μυστήρια, κ.τ.τ.). Ζητούν μια Εκκλησία βουβή, αμέτοχη, με ρόλο κατώτερο κι από δευτερεύοντα, δίχως λόγο και άποψη για σοβαρά θέματα που αφορούν τους πολίτες αυτής της χώρας. Στην Ελλάδα, επίσημη Θρησκεία, αναγνωρισμένη από το Σύνταγμα, είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική. Οι κάτοικοι της πατρίδας μας είναι κυρίως Έλληνες, υπαρχόντων, βεβαίως, και αλλοεθνών με ποικίλη θρησκευτική ταυτότητα. Εφόσον, λοιπόν, ο Έλληνας πολίτης είναι και Ορθόδοξος ως επί το πλείστον, εφόσον η αδιάψευστη μαρτυρία της επίσημης ιστορίας αναγνωρίζει πως Ελλάδα και Ορθοδοξία είναι στοιχεία αλληλένδετα εδώ και 20 αιώνες, δεν είναι δυνατόν, να ευρίσκονται κάποιοι και να διακηρύσσουν πως Εκκλησία και Πολιτεία δεν πρέπει να δρουν από κοινού ή να αποφασίζουν από κοινού˙ ζουν εκτός πραγματικότητος όσοι απαιτούν η Εκκλησία να μην αναμιγνύεται στα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα και να μην έχει λόγο πάνω σε αυτά, αφήνοντας ερήμην τον λαό σε αποφάσεις και δραστηριότητες που θάπτουν την ψυχή και την ζωή του. Δυστυχώς, υπάρχουν και ορισμένοι Κληρικοί, οι οποίοι κατοχυρώνονται πίσω από τις απόψεις αυτές, κάνοντας μεγάλη ζημία σε πολλές συνειδήσεις.
Ο Απόστολος Παύλος, βεβαίως, έχει διαφορετική γνώμη και θέλει την Εκκλησία δυναμικώς παρούσα, με άποψη και εξουσία. Ποιος υπάρχει που να τολμά να αμφισβητήσει την εγκυρότητα των θέσεων του Αποστόλου Παύλου; Διαβάζουμε στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή : Όλως ακούεται εν υμιν πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ εν τοις έθνεσιν ονομάζεται, ώστε γυναίκα τινά του πατρός έχειν. Και υμεις πεφυσιωμένοι εστέ, και ουχί μάλλον επενθήσατε, ίνα εξαρθη εκ μέσου υμων ο το έργον τουτο ποιήσας! Εγώ μεν γάρ ως απών τω ονόματι, παρών δε τω πνεύματι, ήδη κέκρικα ως παρών τον ούτω τουτο κατεργασάμενον, εν τω ονόματι του Κυρίου ημων Ιησου Χριστου συναχθέντων υμων, και του εμου πνεύματος συν τη δυνάμει του Κυρίου ημων Ιησου Χριστου παραδουναι τόν τοιουτον τω σατανα εις όλεθρον της σαρκός, ίνα τό πνευμα σωθη εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησου. Ου καλόν το καύχημα υμων. Ουκ οίδατε ότι μικρά ζύμη όλον τό φύραμα ζυμοι; (Α΄ Κορ., ε΄ 1-6.) ... Νυν δε έγραψα υμιν μή συναναμίγνυσθαι εάν τίς αδελφός ονομαζόμενος η πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ τω τοιούτω μηδέ συνεσθίειν (Α΄ Κορ., ε΄ 11.). Στην υπόθεση του αιμομίκτου και πόρνου, ο Απόστολος Παύλος δεν αδιαφόρησε, δεν κώφευσε, δεν σώπασε. Πήρε θέση, κατεδίκασε την αποτρόπαιη πράξη και προέταξε την παραδειγματική τιμωρία του πεσόντος, ώστε να συναισθανθεί την πράξη του και να μετανοήσει , αλλά και ώστε να παραδειγματιστούν κι οι υπόλοιποι, και να μην πέσουν σε ανάλογο παράπτωμα, αισθανόμενοι την φοβερότητα του να προδίδει κανείς Τον Κύριο, που τόσο αγαπά τα τέκνα Του. Μάλιστα, ελέγχει τους Κορινθίους ο Απόστολος για την αδιαφορία που έδειξαν σχετικά με την υπόθεση της αιμομιξίας, προειδοποιώντας τους ότι το λίγο προζύμι ζυμώνει όλη την μάζα του ζυμαριού, άρα ακόμα και το ένα πρόσωπο, όταν προβαίνει σε επαίσχυντες πράξεις, δύναται να μολύνει όλη την κοινωνία, αν αυτή δεν αντιδράσει και δεχθεί την έκπτωση των ηθών με παθητικότητα ή αδιαφορία. Επίσης, ο Απόστολος δίνει ως εντολή και το να μην συντρώγουν ακόμη οι πιστοί με πόρνους και άλλους σοβαρούς παραβάτες.
Ερχόμενοι στα της σημερινής εποχής, που δεν διαφέρει και πολύ από την τότε, πώς η Εκκλησία σήμερα θα αδιαφορήσει όταν ψηφίζονται νόμοι και γίνονται πράξεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα αναφέρονται στην Αγία Γραφή και με όσα διδάσκει η Ιερά μας Παράδοση; Πώς η Εκκλησία θα σωπάσει, όταν με καμάρι, δίχως ίχνος αιδούς προτείνεται το νομοσχέδιο για το σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως; Πώς η Εκκλησία θα κλείσει τα μάτια μπροστά στους «γάμους» στην Τήλο ανάμεσα σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Η σιωπή της Εκκλησίας ενισχύει παθητικώς τις δραστηριότητες αυτές. Η παρέμβαση της Εκκλησίας είναι απαραίτητη, με στόχο, πάντοτε, αφενός να βοηθά τον ένοχο που οδηγείται στην καταστροφή, να βρει την σωτηρία του, κι αφετέρου να αφυπνίσει συνειδήσεις. Η Εκκλησία απαγορεύεται να κρατά ουδέτερη και παθητική στάση, γιατί αυτή της η στάση είναι που επιτείνει το κοινωνικο-πολιτικό, ηθικό και πνευματικό μας αδιέξοδο και έρχεται σε αντίθεση με όσα διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη και με όσα τήρησαν οι Άγιοι Πατέρες. Στην υπόθεση του αιμομίκτου η παρέμβαση του Αποστόλου Παύλου και της Εκκλησίας της Κορίνθου απεδείχθη σωτήρια, καθώς μετενόησε ο παραβάτης και παραδειγματίστηκε όλος ο λαός, ο οποίος τη προτροπή του Αποστόλου δραστηριοποιήθηκε κατά του αμαρτήσαντος, δείχνοντας ζήλο υπέρ του Θεού και κατά της ηθικής ανομίας. Διαβάζουμε στην Β΄ Κορ. β΄ 6-8 : ικανόν τω τοιούτω η επιτιμία αύτη η υπό των πλειόνων˙ ώστε τουναντίον μαλλον υμας χαρίσασθαι και παρακαλέσαι, μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθη ο τοιουτος. Διό παρακαλω υμας κυρωσαι εις αυτόν αγάπην. Και στην συνέχεια γράφει ο Απόστολος : νυν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ’ ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν˙ ελυπήθητε γαρ κατά Θεόν, ίνα εν μηδενί ζημιωθητε εξ ημων. Η γάρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται˙ η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. Ιδού γαρ αυτό τουτο, τό κατά Θεόν λυπηθηναι υμας, πόσην κατηργάσατο υμιν σπουδήν, αλλά απολογίαν, αλλά αγανάκτησιν, αλλά φόβον, αλλά επιπόθησιν, αλλά ζηλον, αλλά εκδίκησιν! Εν παντί συνεστήσατε εαυτούς αγνούς ειναι εν τω πράγματι (Β΄ Κορ., ζ΄ 9-11).
Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας, με προεξάρχοντες τον Ιερό Χρυσόστομο και τον Μεγάλο Βασίλειο, και εν γένει όλοι οι Επίσκοποι και Κληρικοί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μέσα στους 20 αιώνες της Εκκλησίας μας δεν αδιαφόρησαν απέναντι στην ηθική σήψη της κοινωνίας. Έλεγχαν, νουθετούσαν, αντιδρούσαν, εξανίσταντο, απεκήρυτταν τις ηθικές και κοινωνικές παρεκτροπές με πύρινους λόγους και φλογερή δράση. Έσπευδαν να επιτιμήσουν τους ατάκτους, να τους νουθετήσουν, να τους οδηγήσουν σε συναίσθηση της αμαρτίας τους και να τους καλέσουν εις μετάνοιαν, αγωνίζονταν για την πρόληψη και τη διόρθωση του κακού, με σκοπό την σωτηρία του ποιμνίου τους και αυτών των παρεκτρεπομένων φυσικά. Οι Πατέρες δεν σώπασαν ούτε και απέναντι στις ηθικές παρεκτροπές των εξουσιαστών, ούτε και σε περιπτώσεις που οι ιθύνοντες και κατέχοντες την εξουσία ακολουθούσαν επιζήμια για τον λαό πολιτική. Επιπλέον, δεν μπορούμε να λησμονούμε ιδιαιτέρως το παράδειγμα του Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος έλεγχε με την παρρησία που η χάρη Του Θεού δίδει, τον βασιλιά Ηρώδη, επειδή συζούσε ο βασιλιάς με την γυναίκα του αδελφού του, και έλεγε γαρ αυτω ο Ιωάννης, ουκ έξεστί σοι έχειν αυτήν ( Ματθ. ιδ΄ 3-4). Πόσο διδάσκει το παράδειγμα του Αγίου Ιωάννου και των Πατέρων, Επισκόπων και Κληρικών για το ποια στάση πρέπει η Εκκλησία να τηρεί σε τέτοιες μα και σε όποιες περιστάσεις. Στην νυν εποχή, κάνουν λάθος όσοι επιμένουν να τονίζουν ότι η Εκκλησία πρέπει να κρατάει κλειστό το στόμα της και να δέχεται αδιαμαρτύρητα όλα τα εκθεμελιωτικά της υποστάσεως της οικογενείας, της κοινωνίας, του έθνους, της πατρίδος, και όλα όσα προκαλούν την αυτοκαταστροφή του ανθρώπου. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκης έθεσε στην Βουλή προς ψήφισιν τον νόμο που νομιμοποιεί την εκπορνευμένη συζυγική συμβίωση μεταξύ των ετεροφύλων, υποστηρίζοντας πως η κοινωνία είναι έτοιμη για αυτήν την τραγωδία. Έπεται και η νομιμοποίηση του «γάμου» των ομοφυλοφίλων, αφού οι τελευταίοι βλέπουμε πως διεκδικούν και τους παραχωρούνται παράνομα και επαίσχυντα δικαιώματα. Η Εκκλησία θα λάβει θέση σε κάτι τόσο κρίσιμο; Τονίζουμε και πάλι, πως εάν η Εκκλησία τηρεί σιγή σε αυτά τα τεκταινόμενα, είναι συνένοχη και συνυπεύθυνη για όλα αυτά και συνάμα αναπολόγητη ενώπιον Του Θεού.
Σεβασμιώτατε, πονώ όταν αντικρύζω την «εξέλιξη» της κοινωνίας μας, μα ξέρω πως δεν πονώ περισσότερο από Σας. Ο Θεός Σας κατέστησε εις τόπον και εις τύπον Χριστού, Σας κατέστησε έναν από τους Πατέρες μας. Με το θάρρος αυτής της άμεσης πνευματικής συγγένειας Σας γράφω. Εμπιστεύομαι Τον Κύριό μας πρωτίστως και απολύτως. Εμπιστεύομαι Εσάς ως απεσταλμένο Του. Ακουμπώ επάνω Σας αυτόν τον πόνο της ψυχής μου και περιμένω ευλαβώς ό,τι Σας φωτίσει ο Κύριός μας. Ο Θεός να Σας σκεπάζει.
Ζητώ την πατρική Σας ευχή. Προσκυνώ και ασπάζομαι την Δεξιάν Σας.
Ι......Β. Κ......, Φιλόλογος

ΣΗΜ Η νέα γραμμή του Αρχιεπισκόπου μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ κινείται σε διαφορετική βάση.
Σε προσεχή ανάρτηση θα παρουσιἀσουμε την ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΜΙΛΙΑ ενώπιον τῆς Ιεραρχίας της 24ης ΙΟυνίου 2008.
+Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
24 Ιουνίου 2008, Ώρα 11.20 μ.μ.

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ & ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΕΡΓΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ


Στην Εκκλησία οι πιστοί δεν διδάσκονται να ατενίζουν τον ουρανό μόνο και να ετοιμάζονται για την μέλλουσα Βασιλεία του Θεού, της οποίας πρέπει να γίνουμε κληρονόμοι. Διδάσκονται και πολλά άλλα ωφέλιμα πράγματα, τα οποία είναι χρήσιμα στην επίγεια ζωή μας! Διδάσκονται ακόμη και εικαστικές τέχνες, όπως τη Βυζαντινή Μουσική, για την οποία θα τα πούμε προσεχώς, αλλά και την ζωγραφική-αγιογραφία. Η ζωγραφική εντάσσεται στις κοσμικές δραστηριότητες, ενώ η αγιογραφία είναι μια καθαρά εκκλησιαστική τέχνη.

Ήταν ένα όνειρο ετών, ένα ακόμη όραμα της ψυχής μας, να μπορέσουμε κάποτε να ιδρυθεί μια σχολή αγιογραφίας, ‘ωστε να καλυφθεί το γνωστικό αυτό πεδίο. Ο φιλάνθρωπος Κύριος τελικά ικανοποίησε και αυτή την επιθυμία μας! Δόξα τω Θεώ!

Από τα τέλη του περασμένου χρόνου η Σχολή Ζωγραφικής και Αγιογραφίας άρχισε τη λειτουργία της. Αυτό έγινε χάρις στην ολοπρόθυμη προσφορά δύο εκλεκτών συνεργατών μας-αγιογράφων: του κ. Αποστόλη Θεοδωρακοπούλου και του κ. Ευαγγέλου Γκίνη.

Δύο δάσκαλοι με ψυχή, οι οποίοι ανέλαβαν να μεταδώσουν τα μυστικά της τέχνης στους αμυήτους! ΄

Στην πρόσκλησή μας ανταποκρίθηκαν 42 πρόσωπα σχεδόν πάσης ηλικίας! Ήλθαν κοντά μας Μητέρες με το παιδί τους, Εκπαιδευτικοί εν ενεργεία, μικρά παιδιά, κληρικοί, αγόρια, κορίτσια.
Η Σχολή λειτουργεί στο Κέντρο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως «ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ». Τα μαθήματα παρέχονται δωρεάν. Δωρεάν εργάζονται και οι Καθηγητές της Σχολής μας.

Μετά τα πρώτα μαθήματα κάποιοι αποχώρησαν είτε διότι μέτρησαν τις δυνάμεις τους, είτε διότι μετακόμισαν εκτός Αιγίου, είτε για άλλους λόγους.
Την Τετάρτη 18 Ιουνίου ε.έ. πραγματοποιήθηκε η πρώτη Έκθεση Ζωγραφικής και Αγιογραφίας των μαθητών μας.
Ήσαν εκεί όλοι: μαθητές, γονείς, φίλοι και ο Μητροπολίτης.
Στη σεμνή τελετή ο κ. Γκίνης είπε:

«Παρότι ήταν η πρώτη χρονιά λειτουργίας της Σχολής, το ενδιαφέρον των μαθητών ήταν ιδιαίτερο και αυτό μας ικανοποίησε. Οι μαθητές ξεκινούν να δουλεύουν αρχικά με σχέδιο, που κάνουν με μολύβι. Περνώντας μαθαίνουν τους τρόπους και τις τεχνικές και προσθέτουν το χρώμα, δημιουργώντας αυτά τα μικρά αριστουργήματα, που βλέπετε».

Εκτενές ρεπορτάζ έγραψε η τοπική Εφημερίδα «ΠΡΩΤΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ» στο φύλλο της 20ής Ιουνίου, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Ευχάριστη έκπληξη και μεγάλη εντύπωση μας η ανακάλυψη κάποιων «ταλέντων». Το μικρό βίντεο, που σας παρουσιάζουμε, είναι έργο ενός άλλου συνεργάτου μας, του κ. Τάκη Σπηλιόπουλου.

Υπεύθυνος της Σχολής είναι ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βενιανάκης.
Στη Γραματεία της Σχολής εργάζεται η κυρία Μαρία Παπαζαχαροπούλου.
Θερμώς ευχαριστούμε.

Η Ιερά Μητρόπολις επίσης εκφράζει τις θερμές ευχαριστίες της προς τους κ.κ. Καθηγητές και τα ολόθερμα συγχαρητήρια πρός τούς μαθητές. Η προσφορά των κ.κ. Θεοδωρακοπούλου και Γκίνη είναι πολύτιμη. Ένα μικρό αντίδωρο στην πολύτιμη προσφορά τους αποτελεί αυτή η ανάρτηση.

Καλή αντάμωση, τώρα από Σεπτέμβριο. Καλό Καλοκαίρι!

Με πατρική αγάπη
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Κυριακή, 22 Ιουνίου 2008

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ΦΥΤΕΨΕ ΜΙΑ ΚΛΗΜΑΤΟΒΕΡΓΑ ΚΑΙ .....

ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στις 16 Ιουνίου κάθε χρόνο η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του αγίου Τύχωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος της Κύπρου. Έζησε τον 5ον αι.
Όταν ακόμη ήταν νέος, έγινε πωλητής στο φούρνο του πατέρα του. Εκείνος αντί να πωλεί, μοίραζε το ψωμί στούς πτωχούς. Ο πατέρας του τον επιτιμούσε, Αλλ΄εκείνος είχε μια πειστική απάντηση. Η συνέχεια βρίσκεται στη διήγηση.

Αλλά το μεγαλύτερο θαῦμα, που έκαμε και είναι διαρκές και μοναδικό στο είδος του είναι το ακόλουθο. Σε ένα χωράφι φύτευαν αμπέλι. Οι καλλιεργητές εδιάλεγαν τις κληματόβεργες. Φύτευαν τις καλές και επέταγαν τις ακατάλληλες.
Ο άγιος Τύχων έσκυψε , πήρε στα χέρια του μία απ΄αυτές τις άχρηστες, έστρεψε τα μάτια του στον ουρανό, προσευχήθηκε και στη συνέχεια φύτεψε την κληματόβεργα. Ω, του θαύματος! Η κληματόβεργα αμέσως βλάστησε, έλαβε ύψος και έκαμε καρπούς, πολύ νόστιμα σταφύλια. Τότε ο άγιος εἰπε: αυτό θα γίνεται κάθε χρόνο, μια φορά το χρόνο, για να με θυμάσθε και για να δοξάζετε το όνομα του Θεού. Έκτοτε κάθε χρόνο στη μνήμη του αγίου, στις 16 Ιουνίου, το κλήμα ανθίζει και δίνει ώριμα και πολύ νόστιμα σταφύλια.
Οι λεπτομέρειες τώρα στη διήγηση. Εγώ δε αναφωνώ: «μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα». Ἀγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.
Και επιλέγω: η πίστη εἰναι για ρωμαλέα πνεύματα.
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Ένδειξη μετρητού 38 388
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄

Η διήγηση.
«"Οτε ό άγιος ήτο νέος, διωρίσθη ἀπό τόν πατέρα του, άρτοπώλην ὄντα, νά πωλῆ ψωμία εἰς τούς ἀγοράζοντας· αὐτός ὅμως άντί νά τά πωλῆ τά ἔδιδε χάρισμα εἰς τούς πτωχούς. Μαθών δέ τοῦτο ό πατήρ του ώργίσθη, ἐπειδή ἀπό τό ἐπάγ γελμα τοῦτο ἐπορίζετο τά πρός τήν χρείαν τοῦ οἴκου του· ὁ δέ Τύχων ἔλεγε πρός τόν πατέρα του ὅτι δανείζει τά ψωμία εἰς τόν Θεόν καί ὅτι ἔχει ἔγγραφον χρεωστικήν ὁμολογίαν ὅτι τά ἔλαβεν ὁ Θεός· καί, ὤ τοῦ θαύματος! παρευθύς ἔγινεν ἀληθής καί ἔμπρακτος ὁ λόγος τοῦ ἁγίου, ἐπειδή καί αἱ ἀποθήκαι τοῦ πατρός του εὑρέθησαν γεμάται ἀπό σίτον περισσότερον παρ' ὅσον ἐγέμιζον, ὅταν ἀπό τό ἀλώνιον ἐφέρετο ὁ σίτος. Τοῦτο δέ τό θαῦμα, ἄν καί εἶναι μεγάλον, πλήν καί ἄλλοι ἅγιοι τοιοῦτον ἐποίησαν, διότι ὁ πανάγαθος Θεός δέν λεί πει άπό τοῦ νά δίδη εἰς τούς ἀνθρώπους σίτον καί τά ἄλλα ἀγαθά του, ἵνα καί αὐτοί μοιράζωσι πλουσίαν τήν ἐλεημοσύνην εἰς τούς πτωχούς.

Τό δέ μεγαλύτερον θαῦμα, τό εἰς δόξαν μόνου τοῦ ἁγίου τούτου ἀποβλέπον καί τό ὁποῖον σύγκρισιν μέ ἄλλο παρόμοιον δέν εἶχεν, εἶναι τοῦτο· ὁ ἅγιος οὗτος ἐφύτευσε κλῆμα, τό ὁποῖον παρευθύς ἐρριζώθη, παρευθύς ἐβλάστησε φύλλα, παρευθύς ἤνθησε, παρευθύς ἔκαμε σταφυλάς ὡρίμους καί γλυκεῖίς. Διότι εἰς ποῖον ἄλλο μέρος τῆς Κύπρου ἐφάνη ποτέ σταφυλή ὥριμος, κατά τήν παροῦσαν δε κάτην ἕκτην τοῦ Ἰουνίου, κατά τήν ὁποίαν ἡ μνήμη τοῦ ἁ­γίου τούτου τελεῖται;
Βεβαίως εἰς κανένα· τό δέ παράδοξον τοῦτο γίνεται οὕτω. Τό κλῆμα ἐκεῖνο τό φυτευθέν ὑπό τοῦ ἁγίου ἔχει μέν σταφύλια ἄγουρα, ὅταν δέ ἀρχίση ἡ θεία λειτουργία ἐν τῆ ἑορτή τοῦ ἁγίου, ἀρχίζουν καί τά ἄγουρα σταφύλια τοῦ κλήματος νά μαυρίζωσι καί νά ὡριμάζωσιν ὅ ταν δέ τελείωση ή ἱερά λειτουργία, τότε καί τά σταφύλια γί νονται ὥριμα, γλυκύτατα καί εἰς τό φαγεῖν χρησιμώτατα».

(βλ. Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, Συναξαριστής, Έκδοση «Ορθοδόξου Κυψέλης 1989».

15 ΙΟΥΝΙΟΥ 1995, ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ καΙ ΗΜΕΡΑ ΠΟΝΟΥ!

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Στις 15 Ιουνίου 1995 περί την 3η πρωϊνή ώρα ένας δυνατός σεισμός της τάξεως των 6,3 ρίχτερ προκάλεσε μεγάλη καταστροφή στο Αίγιο. Μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλεως και ένα ξενοδοχείο στα Βαλημίτικα κατέρρευσαν! Στα ερείπιά τους χάθηκαν δέκα έξη (16) Έλληνες και ένδεκα (11) Γάλλοι τουρίστες, που έμεναν στο Ξενοδοχείο!

Ζήσαμε τότε όσα περίπου ζουν σήμερα στην Αχαΐα και την Ηλεία ένα πλήθος ανθρώπων. Εμείς όμως είχαμε ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων.
Εκφράζουμε τη συμπάθειά μας και την αμέριστη συμπαράστασή μας στο πληγωμένο πλήθος των περιοχών αυτών, στους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ηλείας κ. Γερμανό και Πατρών κ. Χρυσόστομο, αγαπητούς εν Χριστώ Αδελφούς μας, στις Αρχές, σ’ όλους μαζί και στον καθένα χωριστά.

Καταγράφουμε εδώ τα ονόματα των θυμάτων του δικού μας σεισμού της 15ης Ιουνίου 1995 εις μνημόσυνον αιώνιον.
1. Ανδρέας Μαρουσάκης,
2. Αντώνιος Μαρουσάκης,
3. Αρετή Μαρουσάκη,
4. Αγγελική Φραγκονικολοπούλου,
5. Ελβίρα-Μαρία Φραγκονικολοπούλου,
6. Δημήτριος Παντελής,
7. Χρήστος Παντελής,
8. Μαρία Ταβαλιόνε-Μαυροπούλου,
9. Ανδρέας Σεριάτος,
10. Ευσταθία Σεριάτου,
11. Παναγιώτης Καμπίτσης,
12. Διονύσιος Κμαπίτσης,
13. Παναγιώτης Παντελόπουλος,
14. Ειρήνη Παντελοπούλου,
15. Νικόλαος Γκολφίνος,
16. Χριστίνα Κόλλια.

Στον κατάλογο, όπως παρατηρείτε, υπάρχουν δύο ή και τρία μέλη της ιδίας οικογενείας. Αυτό καταδεικνύει την τραγικότητα των ημερών εκείνων.

Συνεχίζουμε με τα ονόματα των εκ Γαλλίας:
17. Mr. Cyrille Cordier
18. Mme Sylvie Erba
19. Mme Denice Vittart
20. Mme Nelly Leroux
21. Mme Tourny
22. Mr. Michel Baranger
23. Mme Joel Gras
24. Mme Katherine Gras-Thiberge
25. Mr. Eloϊse Gras (4 ετών)
26. Mme Muriel Petit

Κύριε, ανάπαυσον τας ψυχάς των δούλων Σου. Σε ικετεύομεν.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΩΝ!

Έκτοτε κάθε χρόνο κάθε χρόνο το βράδυ της 14ης προς την 15η Ιουνίου σε ανάμνηση του σεισμού καθιερώσαμε να τελείται μια ευχαριστήρια αγρυπνία για τη σωτηρία της πόλεως, στο τέλος δε και ένα τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των φονευθέντων.
Κατά το τρέχον έτος η αγρυπνία δεν θα τελεσθή, διότι η 14η Ιουνίου είναι Σάββατο και παραμονή της Πεντηκοστής.

ΜΙΑ ΑΚΑΡΔΗ ΣΤΑΣΗ και μια ΠΕΡΙΤΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ!

Προ ημερών μέσα από το Blog δημιουργήθηκε μια αναταραχή. Μερικοί ευσεβείς χριστιανοί του Αιγίου μας εζήτησαν να μη μνημονευθούν τα ονόματα των εκ Γαλλίας θυμάτων, προφανώς επειδή δεν ήσαν Ορθόδοξοι. Να τι έγραψαν:
Ο/Η Aigio είπε...
Σεβασμιώτατε Η ορθοδοξία και η ορθοπραξία είναι το πρώτο έργο του Επισκόπου. Γι’ αυτό ελπίζουμε ότι ορθοπρακτώντας φέτος στην αγρυπνία της 15ης Ιουνίου που θα κάνετε, να μην επιτρέψετε να αναφερθούν τα ονόματα των μη ορθοδόξων θυμάτων του σεισμού στα Άγια, όπως έγινε το 2007 και το 2005 από όσο θυμόμαστε.Κατά τους κανόνες των Πατέρων μας-το ξέρετε καλύτερα από εμάς – δεν επιτρέπεται. Μπορούμε να προσευχηθούμε γι’ αυτούς αλλά όχι στη Θεία Λειτουργία μας.Ελπίζουμε να το λάβετε υπ’ όψιν και να σταματήσετε αυτή την παρατυπία.Έχει γίνει επισήμανση του γεγονότος σε ιερείς σας, οι οποίοι –άβουλα- μας είπαν ότι απλώς εκτελούν την εντολή σας. Σεις δε ο ίδιος το 2006 δε τους μνημονεύσατε.Αιγιώτες
7 Ιούνιος 2008 9:54 μμ



Κάποτε δημιουργούμε ζητήματα εκ του μηδενός! Έτσι λοιπόν και τώρα προκλήθηκε μια εκτενής συζήτηση, για το εάν θα έπρεπε να μνημονευθούν ή όχι τα ονόματα των Γάλλων στην επιμνημόσυνη Δέηση (Τρισάγιο), η οποία τελείται στο τέλος της θείας λειτουργίας.. Κατά την ταπεινή μας γνώμη, εφ΄ όσον το Τρισάγιο τελείται στο τέλος της θείας μυσταγωγίας, η μνημόνευση των ονομάτων εντάσσεται μέσα στη θεία λειτουργία. Επομένως είτε στο Τρισάγιο μνημονευθούν τα ονόματα, είτε στα «Άγια», η μνημόνευση εντάσσεται μέσα στη λειτουργική πράξη της Εκκλησίας. Αυτό όμως κατά την άποψη μερικών είναι απαράδεκτο, γι’ αυτό και το καταδικάζουν!
Καιρός, λοιπόν, να ασχοληθούμε περισσότερο με το ζήτημα αυτό. Με μια διευκρίνηση: όσα καταγράφονται παρακάτω αποτελούν την προσωπική μας άποψη. Αποτελούν γνώμην και όχι εντολήν.
Στη ζωή μου συνήθισα να ασχολούμαι με τους ζώντες, όχι με τούς νεκρούς! Για τους νεκρούς αποφασίζει ο Θεός! Εμείς ούτε μπορούμε ούτε και δικαίωμα έχουμε να υπεισέλθουμε στην κρίση Του. Μπορούμε όμως να προσευχώμεθα. Ο χριστιανός προσεύχεται υπέρ πάντων.
Ακόμη και για τούς ετερόδοξους; θα ερωτήσει καποιος. Μάλιστα υπέρ πάντων ανθρώπων! Υπέρ του σύμπαντος κόσμου! Η ορθόδοξη λειτουργία είναι η προσευχή της Εκκλησίας υπέρ όλων. Ας προσεγγίσουμε λοιπόν τα λειτουργικά κείμενα.

ΕΙΡΗΝΙΚΑ
Στα «ειρηνικά» προσευχόμεθα:
1. Υπέρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών,
2. Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου... και της των πάντων ενώσεως,
3. Υπέρ πάσης πόλεως και χώρας,
4. Υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων και της σωτηρίας αυτών.
Σημείωση: όταν παρακαλούμε υπέρ της ειρήνης του κόσμου ολοκλήρου, περιλαμβάνονται ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, όλος ο κόσμος.

Στις χώρες, όπου οι Άρχοντες δεν είναι χριστιανοί, οι ορθόδοξοι ιερείς δέονται «υπέρ της Χώρας ταύτης και των Αρχόντων Αυτής». Π.χ. στην Αίγυπτο, όπου κυριαρχούν οι Μουσουλμάνοι, οσάκις παρίσταται ο Αρχηγός του Κράτους σε επίσημη τελετή των Ορθοδόξων, αφού τον υποδεχθούν με κάθε επισημότητα,. κρούση κωδώνων κλπ., μνημονεύουν ώς εξής: «υπέρ της Χώρας ταύτης, του Προέδρου της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου (τάδε) και της οικογενείας αυτού».
Στο Κάϊρο π.χ., όπου υπάρχει η Μονή του Αγίου Γεωργίου, οι Μουσουλμάνοι της περιοχής προσέρχονται ως προσκυνητές του Αγίου και οι ιερείς μας διαβάζουν σ’ αυτούς ευχές για τη βασκανία και εξορκισμούς.

Όταν παρακαλούμε υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων κλπ. συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι ταξιδεύουν, ή είναι ασθενείς, ή αιχμάλωτοι. δηλ. άνθρωποι πάσης φυλής και γλώσσας και παντός θρησκεύματος.

ΚΑΤΗΧΟΥΜΕΝΟΙ.
Είναι γνωστό, ότι στη θεία λειτουργία περιλαμβάνονται προσευχές υπέρ των Κατηχουμένων, οι οποίοι ακόμη είναι αβάπτιστοι. Δεόμεθα «ίνα ο Κύριος αυτούς ελεήση, κατηχήση αυτοίς τον λόγον της αληθείας....ενώση αυτούς τη αγία αυτού καθολική και αποστολική εκκλησία... Σώσον, ελέησον, αντιλαβού και διαφύλαξον αυτούς....

Σημείωση: Γιατί άραγε μπορώ να προσευχηθώ για ένα μη βαπτισμένο και κατηχούμενο και δεν μπορώ να το πράξω για ένα ήδη βαπτισμένο στο όνομα του Χριστού, κι ας είναι καθολικού δόγματος χριστιανό, που ήλθε στη χώρα μου ως ταξιδιώτης και τουρίστας και βρήκε τραγικό θάνατο στα ερείπια του ξενοδοχείου, όπου διέμενε;
Μπορώ να προσευχηθώ γι΄ αυτόν, αλλά δεν μπορώ να συμπροσευχηθώ με τούς συγγενείς του και δεν μπορώ να κοινωνήσω από το ίδιο Άγιο Ποτήριο, επειδή δεν έχω κοινωνία πίστεως μαζί τους!

ΑΓΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ.

Μετά την καθαγίαση των τιμίων Δώρων ο ιερεύς εύχεται «υπέρ της οικουμένης», «υπέρ πάσης πόλεως και χώρας».
Ας μη σπεύσουν οι όποιοι αντιρρησίες να παρατηρήσουν, ότι η δέηση αυτή γίνεται υπέρ «των πίστει οικούντων εν αυταίς», διότι πρώτα αναφέρεται η πόλη και η χώρα και ως δεύτερη –συμπληρωματική δε και εξειδικευμένη - δέηση έρχεται η υπέρ των πιστών προσευχή.
Ειδικώτερα στη θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου γίνεται μνεία υπέρ των πεπλανημένων και των σκορπισθέντων από την μάνδρα της μιάς, αγίας και καθολιής Εκκλησίας: «τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε, τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον της αγία Σου καθολική και Αποστολική Εκκλησία».
Άρα μέσα στη θεία λειτουργία προσευχόμεθα για τους σχισματικούς και για τούς αιρετικούς!
Εν συνεχεία δεόμεθα: «ρύσαι, Κύριε, την πόλιν ταύτην και πάσαν πόλιν και χώραν από λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων και εμφυλίου πολέμου».

Επί πλέον δεόμεθα του Κυρίου μας: «ευκράτους και επωφελείς τους αέρας ημίν χάρισαι῾ όμβρους ειρηνικούς τη γη προς καρποφορίαν δώρησαι῾ παύσον τα σχίσματα των Εκκλησιών... τας των αιρέσεων επαναστάσεις ταχέως κατάλυσον».
Τέλος στην οπισθάμβωνο ευχή παρακαλούμε: «τους εν αιχμαλωσία αδελφούς ημάν ανάρρυσαι, τους εν ασθενεία επίσκεψαι, τους εν κινδύνοις θαλάσσης κυβέρνησον και τας προαναπαυσαμένας ψυχά επ ελπίδι ζωής αιωνίου ανάπαυσον, όπο επισκοπεί το φως του προσώπου Σου, και πάντων των δεομένων της Σης βοηθείας επάκουσον».

Ας μη σπεύσουν και πάλι οι ζηλωτές «Αιγιώτες» κατήγοροί μας να παρατηρήσουν, ότι αυτά όλα αναφέρονται στους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς, επειδή όπου τούτο είναι αναγκαίο, αναφέρεται ρητώς και δεν υπονοείται.

ΚΗΔΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΘΗ!

Στο Μικρό Ευχολόγιο της Εκκλησίας περιλαμβάνεται ειδικό κεφάλαιο περί «ταφής ετεροδόξων υπό ορθοδόξων ιερέων», όπου διαβάζουμε τα εξής:«Συμφώνως προς την υπ΄αριθμ. 1621/343 από 15 Μαρτίου 1891 Εγκύκλιον της Ιεράς Συνόδου, επιτρέπεται εις ορθοδόξους ιερείς να κηδεύσωσιν ετεροδόξους Χριστιανούς, όταν δεν υπάρχωσιν εκεί ιερείς της ιδίας αυτών ομολογίας».



ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

α) Η Ορθοδοξία μας είναι οικουμενική. Αγκαλιάζει όλο τον κόσμο και προσεύχεται για όλο τον κόσμο.
β) Μπορούμε να προσευχώμεθα για όλους, αλλά δεν μπορούμε να συμ-προσευχώμεθα με όλους!
γ) Τελικά, παρά το γεγονός ότι οι αμφισβητίες αναγνωρίζουν ως «παρατυπία»
την μνημόνευση των ονομάτων κάποιων αλλοδαπών, εδημιούργησαν ολόκλη-ρο ζήτημα εκ του μηδενός. Όπως κι αν έχει το πράγμα, η Ορθοδοξία μας δεν κινδυνεύει εξ αυτού. Χρειαζόμαστε μεγάλη καρδιά.

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

«Η αγάπη του Θεού είναι καθολική και οικουμενική: αγκαλιάζει όλους του ανθρώπους, όλους τους τόπους, όλους τους χρόνους. Αυτή την αγάπη μιμείται η αγία μας Εκκλησία κι αυτήν μας προτρέπει να κατακτήσουμε κι εμείς. Αυτή η αγάπη είναι η απόδειξη της πνευματικής τελειότητος......
Ξεχείλισμα αυτής της αγάπης είναι η δέηση για την πόλη μας, για κάθε πόλη και χώρα. Οι πιστοί αγαπούν τον κάθε τόπο, τον κάθε άνθρωπο. Όπως μας λέγει ο Άγιος Πατήρ, που έγραψε την προς Διόγνητον επιστολή, οι πιστοί είναι η ψυχή του κόσμου. Οι χριστιανοί, γράφει, «πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας, ἀλλ΄ὡς πάροικοι῾ ...πᾶσα ξένη (χώρα) πατρίς ἐστιν αὐτῶν καί πᾶσα πατρίς ξένη....ἐπί γῆς διατρίβουσιν, ἀλλ’ἐν οὐρανῷ πολιτεύονται.... ἀγαπῶσι πάντας καί ὑπό πάντων διώκονται....Πτωχεύουσι καί πλουτίζουσι πολλούς». Καί συνεχίζει: «Μέ δυό λόγια, ὅ,τι εἶναι στό σῶμα ἡ ψυχή, αὐτό εἶναι στον κόσμο οἱ χριστιανοί. Ἡ ψυχή εἶναι διεσπαρμένη σ’ ὅλα τά μέρη τοῦ σώματος, κι οἱ χριστιανοί σ’ὅλες τίς πόλεις τοῦ κόσμου....Οἱ χριστιανοί....κρατοῦν τόν κόσμο»
(βλ. Ἱερομονάχου ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Η θεία λειτουργία, Σχόλια, Εκδόσεις ΔΟΜΟΣ, β΄Έκδοση 1985, σελ. 146-147)
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Κυριακή της Πεντηκοστής, 15 Ιουνίου 2008

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

ΠΑΥΛΟΣ και ΣΙΛΑΣ- ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ

ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΛΑΣ
Ένεκα επικαιρότητος παρενεβλήθη το θέμα του "γάμου !!!!!!!!!" των ομοφυλοφίλων και μας απεμάκρυνε από το προηγούμενο θέμα. Με την άδειά σας το επαναφέρω εδώ και παρακαλώ να αφήσουμε πλέον τα σχόλια στο προηγούμενο ζήτημα. Άλλωστε την προσεχή Τρίτη 10 Ιουνίου 2008 συνέρχεται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, η οποία είναι αρμοδία, οφείλει δε να αναλάβει τις ευθύνες της και να είπη την ἀποψη της Εκκκλησίας στον Ελληνικό Λαό.
Εμείς λοιπόν συνεχίζουμε τις πνευματικές μας αναζητησεις.


ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Επιθυμία είναι να επιμείνουμε λίγο στο θέμα: «Τα μεγαλεία του Θεού», που τόση ωφέλεια προξένησε στις ψυχές των επισκεπτών μας. Αυτή τη φορά θα θέλαμε να αναφερθούμε στη διήγηση των Πράξεων των Αποστόλων (κεφ. 16, στ. 16-34), η οποία αναγνώσθηκε χθες στους Ναούς μας.Οι Πράξεις των Αποστόλων, είναι ένα βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το οποίον, όπως φανερώνει ήδη ο τίτλος του, διηγείται όσα έπραξαν οι Άγιοι Απόστολοι για τη διάδοση του Ευαγγελίου και την σωτηρία του κόσμου αμέσως μετά την αγία Πεντηκοστή.Στη σημερινή διήγηση το περιστατικό εκτυλίσσεται στην αρχαία πόλη των Φιλίππων της Μακεδονίας μας. Οι άγιοι Απόστολοι Παύλος και Σίλας πορεύονται προς την κατοικία της Λυδίας, μιας νεοφώτιστης γυναικός, της οποίας ο Κύριος «διήνοιξε την καρδίαν».Στο δρόμο τους συναντήθηκαν τυχαία με μια δούλη, που είχε δαιμονικό μαντικό πνεύμα και με τις μαντείες της απέφερε πολλά κέρδη στα αφεντικά της. Ο Απόστολος Παύλος με ένα του λόγο, επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, πρόσταξε το πονηρό πνεύμα «εξελθείν απ’ αυτής». Έτσι ελευθερώθηκε η ταλαίπωρη γυναίκα. Το γεγονός αυτό -αντί να χαροποιήσει- εξόργισε τα αφεντικά της, επειδή έχασαν τα κέρδη τους. Συνέλαβαν λοιπόν τους αγίους Αποστόλους και τούς οδήγησαν στις Αρχές της πόλεως με την κατηγορία ότι προκαλούν ταραχές στην πόλη και θέλουν να εισαγάγουν νέα ήθη και έθιμα»Άρχοντες και πλήθος λυντσάρισαν τους αγίους Αποστόλους, έσχισαν τα ρούχα τους, τους ράβδισαν και τους έβαλαν στη φυλακή.Η διήγηση των Πράξεων απ’ εδώ και πέρα είναι εξόχως συγκινητική! Ο Κύριος με το δικό Του υπερφυσικό –ακατανόητο για τα ανθρώπινα μέτρα - τρόπο έλυσε τα δεσμά των φυλακισμένων αγίων δούλων Του και ...... ( η συνέχεια στο ιερό κείμενο). Όπου Θεός γαρ βούλεται, νικάται φύσεως τάξις, ως γέγραπται».Δευτέρα. 2α Ιουνίου 2008, ‘Ωρα 7.30 μ.μ.ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ16 Εγένετο δε πορευομένων ημών εις προσευχήν παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνος απαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχε τοις κυρίοις αυτής μαντευομένη. 17 αύτη κατακολουθήσασα τω Παύλω και τω Σιλα έκραζε λέγουσα· Ούτοι οι άνθρωποι δούλοι του Θεού του υψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλλουσιν ημίν οδόν σωτηρίας. 18 τούτο δε εποίει επί πολλάς ημέρας. διαπονηθείς δε ο Παύλος και επιστρέψας τω πνεύματι είπε· Παραγγέλλω σοι εν τω ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν απ' αυτής. και εξήλθεν αυτή τη ώρα. 19 Ιδόντες δε οι κύριοι αυτής ότι εξήλθεν η ελπίς της εργασίας αυτών, επιλαβόμενοι τον Παύλον και τον Σιλαν είλκυσαν εις την αγοράν επί τους άρχοντας, 20 και προσαγαγόντες αυτούς τοις στρατηγοίς είπον· Ούτοι οι άνθρωποι εκταράσσουσιν ημών την πόλιν Ιουδαίοι υπάρχοντες, 21 και καταγγέλλουσιν έθη α ουκ έξεστιν ημίν παραδέχεσθαι ουδέ ποιείν Ρωμαίοις ούσι. 22 και συνεπέστη ο όχλος κατ' αυτών. και οι στρατηγοί περιρρήξαντες αυτών τα ιμάτια εκέλευον ραβδίζειν, 23 πολλάς τε επιθέντες αυτοίς πληγάς έβαλον εις φυλακήν, παραγγείλαντες τω δεσμοφύλακι ασφαλώς τηρείν αυτούς· 24 ος παραγγελίαν τοιαύτην ειληφώς έβαλεν αυτούς εις την εσωτέραν φυλακήν και τους πόδας αυτών ησφαλίσατο εις το ξύλον. 25 Κατά δε το μεσονύκτιον Παύλος και Σιλας προσευχόμενοι ύμνουν τον Θεόν· επηκροώντο δε αυτών οι δέσμιοι. 26 άφνω δε σεισμός εγένετο μέγας, ώστε σαλευθήναι τα θεμέλια του δεσμωτηρίου, ανεώχθησάν τε παραχρήμα αι θύραι πάσαι και πάντων τα δεσμά ανέθη. 27 έξυπνος δε γενόμενος ο δεσμοφύλαξ και ιδών ανεωγμένας τας θύρας της φυλακής, σπασάμενος μάχαιραν έμελλεν εαυτόν αναιρείν, νομίζων εκπεφευγέναι τους δεσμίους. 28 εφώνησε δε φωνή μεγάλη ο Παύλος λέγων· Μηδέν πράξης σεαυτώ κακόν· άπαντες γαρ εσμεν ενθάδε. 29 αιτήσας δε φώτα εισεπήδησε, και έντρομος γενόμενος προσέπεσε τω Παύλω και τω Σιλα, 30 και προαγαγών αυτούς έξω έφη· Κυριοι, τι με δει ποιείν ίνα σωθώ; 31 οι δε είπον· Πιστευσον επί τον Κυριον Ιησούν Χριστόν, και σωθήση συ και ο οίκός σου. 32 και ελάλησαν αυτώ τον λόγον του Κυρίου και πάσι τοις εν τη οικία αυτού. 33 και παραλαβών αυτούς εν εκείνη τη ώρα της νυκτός έλουσεν από των πληγών, και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες παραχρήμα, 34 αναγαγών τε αυτούς εις τον οίκον αυτού παρέθηκε τράπεζαν, και ηγαλλιάσαντο πανοικί πεπιστευκώς τω Θεώ".



video

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2008

ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΝ "Η ΕΛΛΑΣ" !!!





Με ύπουλο τρόπο –πρωΐ πρωΐ- σήμερα 2 Ιουνίου 2008 έγινε τελικά στο Δημαρχείο της Τήλου η «ένωση» δύο ομοφυλοφίλων ζευγών, όχι ζευγαριών, («άνδρας» με «άνδρα» και γυναίκα με γυναίκα»), ανακοινώθηκε δε πανηγυρικά γύρω στίς 8 π.μ. από τα πρωϊνά δελτία ειδήσεων των της τηλεοράσεως !!!!!

Ο κ. Δήμαρχος Τήλου έγραψε στα παληά του υποδήματα τις επισημάνσεις του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά!

Ο κ. Βαλλιανάτος, Πρόεδρος του Ομίλου των Gays προβλήθηκε ως ήρωας από τα δελτία αυτά. Ο κ. Βαλλιανάτος ήταν Γενικός Γραμματεύς του Υπουργείου Παιδείας επί Υπουργού Παιδείας κ. Γεωργίου Παπανδρέου.

Φορέας του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Προνοίας, όπως δημοσιεύθηκε από το Blog «troktiko» χθες, είναι χορηγός του Φεστιβάλ των Ομοφυλοφίλων με τίτλο ATHENS PRIDE 2008.

Όλα λοιπόν βαίνουν καλά στον ευλογημένο αυτό τόπο μας! Ο καθένας κάνει ό,τι του κατεβάσει το κεφάλι και ουδείς ενοχλείται. Η επίκληση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι το ισχυρό επιχείρημα όλων των παρανομούντων.

ΑΛΛΑ, κύριε Πρωθυπουργέ, ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ; ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝ ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΓΩ ΕΝΟΧΛΟΥΜΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΤΗΛΟΥ.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΗ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΘΙΖΟΝΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΣΕ ΕΝΑ ΑΦΥΣΙΚΟ ΤΡΌΠΟ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΟΥ ΕΓΓΥΗΘΗ ΟΤΙ ΑΥΡΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ «ΓΑΜΟ» ΜΕΤΑΞΥ ΕΝΟΣ «ΚΥΡΙΟΥ» ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΤΟΥ;
ΠΟΙΟΣ ΔΗΛ. ΘΑ ΜΟΥ ΕΓΓΥΗΘΗ, ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΤΡΑΠΗ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΤΗΝΟΒΑΣΙΑΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΩΣ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;

Αγαπητοί μου φίλοι,

Η Ελλάδα μας εισέρχεται σε περίοδο μαζικής παρακρούσεως! Η Ελλάδα μας μοιάζει να μετατρέπεται σε ένα απέραντο φρενοκομείο! Ζητούνται επειγόντως πρότυπα ζωής!

Στα δύο αυτά ανθρωποειδή «ζεύγη», όχι ζευγάρια, τα οποία σήμερα επισημοποίησαν την «ένωσή» τους μπροστά στον κ. Δήμαρχο Τήλου αφιερώνω τα παρακάτω λόγια του Αποστόλου Παύλου από την προς Ρωμαίους επιστολή, κεφ. 1 στ. 18- 32.

Πάντοτε υπήρχαν τα ελαττώματα αυτά στην ανθρώπινη Κοινωνία, αλλά και πάντοτε ήσαν καταδικαστέα ως «παρά φύσιν» αμαρτήματα. Για πρώτη φορά τώρα, προβάλλονται «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ως Φ Υ Σ Ι Κ Ο Σ - Τ Ρ Ο Π Ο Σ - Ζ Ω Η Σ. Εμπρός λοιπόν ΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΝ «Η ΕΛΛΑΣ» προβάλλει ενώπιόν μας. Χαρείτε το.
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος,
Τρίτη 3 Ιουνίου 2008, Ώρα 10.30'π.μ.

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1 ,18-32

18 Αποκαλύπτεται γαρ οργή Θεού απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων, 19 διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε. 20 τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους, 21 διότι γνόντες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν η ευχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· 22 φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν, 23 και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. 24 Διο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, 25 οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ος εστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. 26 Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, 27 ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες. 28 Και καθώς ουκ εδοκίμασαν τον Θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ποιείν τα μη καθήκοντα, 29 πεπληρωμένους πάση αδικία πορνεία πονηρία πλεονεξία κακία, μεστούς φθόνου φόνου έριδος δόλου κακοηθείας, 30 ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσιν απειθείς, 31 ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας· 32 οίτινες το δικαίωμα του Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράσσουσι.



ΚΑΙ ΩΣ ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ Ο ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟ blog “troktiko”

Δευτέρα, 2 Ιούνιος 2008
Κρατικός φορέας με τις...ευχές του Δ.Αβραμόπουλου, χορηγός σε gay φεστιβάλ!

(Η σχετική αφίσσα είναι στην αρχή του παρόντος. Για τεχνικούς λόγους δεν μπόρεσα να την τοποθετήσω εδώ, στη φυσική της θέση)


Ο υπουργός υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος έδωσε το οκ για να γίνει χορηγός στο φεστιβάλ των gay (όπως λέει δημόσια ένας εξ' αυτών) το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΛΠΝΟ), ο κατεξοχήν αρμόδιος κρατικός φορέας πρόληψης και αντιμετώπισης του HIV/AIDS,. Οι ίδιοι το ονοματίζουν στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας αλλά όπως βλέπετε από το δημοσίευμα της εφημερίδας "Πρώτο Θέμα" εκεί θα γίνει της ...Τήλου! Μα, δεν ντρεπόμαστε κ.υπουργέ; Πόσα χρήματα θα πάνε για αυτό τον σκοπό και γιατί...να μην πάνε στην αντιμετώπιση των ασθενών που έχει υπό την ευθύνη του το κέντρο πρόληψης; Τα φεστιβάλ μας μάραναν και όχι η ποιοτική ζωή όσων πάσχουν από την νόσο; Έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε δαπάνες για τέτοια φεστιβάλ; Δεν φθάνουν οι χορηγοί που έχει ήδη το λεγόμενο ATHENS PRIDE; Κατ΄αρχάς ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να χρησιμοποιούν την Ακρόπολη για να διαφημίσουν το φεστιβάλ τους; Εσείς κ.υπουργέ πολιτισμού Μιχάλη Λιάπη;Όσο θεωρούν ότι το φεστιβάλ είναι ...υπερηφάνειας και όχι για gay ας κάνουν τα παράπονα τους στο "Πρώτο Θέμα".(ευχαριστούμε τον Γ.Σταυριανό που ανακίνησε το θέμα)

Καλώς ήλθατε

Τα πράγματα είναι απλά.

Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων 
  • έχει φτιάξει ένα blog στο οποίο προβάλει τις απόψεις του, πολλές φορές απαξιώνοντας πολλούς συνανθρώπους μας.
  • σβήνει και δε δέχεται σχόλια τα οποία δεν του αρέσουν
  • έχει βάλει πρώτη μούρη τα στατιστικά του
Γι' αυτό, φτιάχτηκε τούτο εδώ το blog το οποίο:
  • θα αναδημοσιεύει αυτολεξεί τα άρθρα που δημοσιεύονται στο εν λόγω ιστολόγιο
  • τα σχόλιά του όμως θα μένουν χωρίς συντονισμό.
  • Επίσης, θα δώσει μια διέξοδο σε όσους θέλουν να παραπέμψουν στις απόψεις του μητροπολίτη, αλλά δε θέλουν να του αυξήσουν τα στατιστικά.